Gevolgen voor de realisatiefase: contractbeheersing

De keuze voor een contractvorm is ook van invloed op de wijze waarop na gunning van een opdracht en het ondertekenen van de overeenkomst de fase van contractmanagement er uit zal gaan zien en wat de rol van de opdrachtgever daarin is.

Indien sprake is van een bestek dan zal er gebruik worden gemaakt van directievoering door of namens de opdrachtgever. De opdrachtgever staat dicht op het werk, geeft aanwijzingen en controleert zelf of de uitvoering door de opdrachtnemer aan de eisen van het bestek voldoet. Deze vorm is minder passend indien de opdrachtnemer zelf in meer of mindere mate verantwoordelijk wordt gemaakt voor ontwerp en uitvoering. Bemoeienis van de opdrachtgever doorkruist dan de risico- en verantwoordelijkheidsverdeling.

Bij geïntegreerde contracten is het gebruikelijk dat de opdrachtnemer zelf verantwoordelijk wordt voor het toetsten van de kwaliteit en het aantonen daarvan. Daarvoor dient deze een eigen kwaliteitssysteem te hebben en toe te passen. De opdrachtgever komt dan meer op afstand te staan, geeft in beginsel geen aanwijzingen, en kijkt allereerst of het kwaliteitsysteem van de opdrachtnemer voldoet en wordt toegepast, zodat op diens kwaliteitsborging kan worden vertrouwd. Deze vorm van contractbeheersing wordt aangeduid als externe kwaliteitsborging. Het in de praktijk meest gebruikelijke systeem hiervoor is: systeemgerichte contractbeheersing (SCB).