TwynstraGudde_60jaa_wit
Werken bij

    Waar wij aan werken

    Met onze adviseurs, managers en opleiders dragen we bij aan duurzame, maatschappelijke veranderingen. Denk aan de energietransitie en de klimaatdoelen, de toekomst van de landbouw, goed onderwijs, passende zorg, oplossingen voor de krapte op de woningmarkt en hoe we het best van A naar B reizen. De uitdagingen zijn groot, maar onze kracht ligt in daadkracht. We laten transities werken.

    Wie we zijn

    Onze adviseurs en managers hebben uiteenlopende expertises en voelen zich verantwoordelijk voor de uitvoering. Duurzaamheid is een integraal onderdeel van onze werkwijze.

    ‘De Refugee Talent Hub brengt werkgevers en vluchtelingen dichter bij elkaar.’

    Jasper Oudshoorn, Adviseur Zorg

    Recente vacatures

    Slimme en duurzame mobiliteit

    Organisatieadviseur Laadinfrastructuur

    Laadinfrastructuur. Waar mobiliteit, logistiek, bouw en energie samenkomen. Het is dé randvoorwaarde om de transitie te maken naar emissieloos vervoer en bouwen. Met als doel om de uitstoot te beperken en om de klimaatdoelen te halen, en zo de wereld voor de volgende generatie goed achter te laten....

    Solliciteer nu
    Zorg

    (Ervaren) Adviseur en Projectmanager Zorghuisvesting

    Wil je werken binnen een dynamisch team waarbij je zowel contact hebt met de publieke als de private sector? Wil je meebouwen aan de verdere uitbreiding van een snelgroeiend team met oog voor een goede werk-privé balans? En heb je affiniteit met bouwrecht, aanbestedingsrecht, ondernemingsrecht of...

    Solliciteer nu

    Interviewreeks Het leven is niet maakbaar, maar je kunt wel keuzes maken

    De vergrijzing, het toenemend arbeidstekort in de zorg en de situatie op de woningmarkt dwingen ons tot nadenken over slimme oplossingen op het gebied van wonen, zorg en welzijn voor senioren. In ons dagelijks werk bij opdrachtgevers zien we dat partijen bezig zijn met de vraag hoe hier samen met elkaar stappen in te zetten. Maar hoe denken ouderen daar zelf eigenlijk over?

    Toegevoegd door Ernst Brandsen op 18 november 2022

    Wij spraken met Marion van Hees (80), voorzitter van de Katholieke Bond Ouderen (KBO) voor de regio Amersfoort-Nijkerk en actieve inwoner van Amersfoort.

    Wat is de Katholieke Bond Ouderen en waarom worden mensen lid?

    Marion van Hees

    ‘Van oudsher is de KBO een vakbond voor ouderen, ontstaan vanuit de katholieke tradities. Door het samengaan met de PCOB hebben we in onze regio ongeveer 1.250 leden. Het lidmaatschap biedt de leden voordelen, zoals bijvoorbeeld korting op de ziektekostenpremie en energie-inkoop. We organiseren veel verschillende activiteiten. De organisatie verandert wel. Vroeger hadden we veel meer bekendheid en hadden we een gebouw in het centrum waar je terecht kon, dat is er nu niet meer. Daarnaast hebben we te maken met een dalend aantal actieve leden en vrijwilligers.’

    Hoe komt dat?

    ‘De KBO heeft een traditioneel karakter. Onze reisjes zijn erg in trek en zijn snel volgeboekt. Dan ga je in een bus zitten en alles wordt voor je geregeld.  Dat zie je overal steeds meer overigens: kant en klare reizen. Ik zou me zelf wel drie keer bedenken voordat ik zo’n reis boek. Het is niet actief, alles is kant en klaar én je geeft de regie uit handen. Onlangs heb ik alle jongere leden (onder de 75 jaar) een brief gestuurd met daarin de vraag wie er een actieve rol wil vervullen. Daarop kwam er één reactie. Het actief participeren in de vereniging van leden is beperkt. Ik ben zelf ook lid van Power-Amersfoort. Dat is een heel ander type organisatie. Veel meer zélf doen, leden voor leden. Dat zit ook al in de naam.’ 

    Het leven is niet maakbaar, maar je kunt wel keuzes maken

    Zijn jullie bezig met een thema als eenzaamheid?

    ‘Ja, wij organiseren veel laagdrempelige activiteiten, zoals de ‘sociëteit’. Dat is iedere donderdagmiddag bij Amersfortia. Maar daar komen ongeveer 20 mensen op af, en eigenlijk zijn het altijd dezelfde mensen. Ouderen die echt eenzaam zijn komen niet, die moet je gaan halen. Maar ze hebben natuurlijk geen bordje om waarop je kunt zien dat ze eenzaam zijn.’

    Is wonen een onderwerp binnen de bond? Wordt erover gesproken?

    ‘Ja, maar in algemene zin denk ik dat mensen te weinig nadenken over hun woonsituatie. Ik vind dat mensen zichzelf te weinig vragen stellen. Men is soms nog vrij afwachtend en consumptief. Dus mensen moeten gestimuleerd worden om hierover na te denken en eerder dan nu vaak gebeurt. Als je tussen de 50 en 60 bent en niet pas bij 75+, want dan wordt de keuze vaak voor je gemaakt.  Wanneer de kinderen het huis uit gaan verandert de situatie, kinderen krijgen steeds meer hun eigen leven, en na 10 jaar komen ze ook echt geen was meer brengen. Die verandering is geleidelijk. De regie ligt bij de mensen zelf, de gemeente en corporaties hebben hierin een verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat er voldoende aanbod is in woningen.’ 

    Wonen, zorg en welzijn voor ouderenWij spraken inspirerende professionals en ouderen over wonen, zorg en welzijn voor ouderen. Zij laten zien hoe weerbarstig de praktijk is en hoe zij met visie, durf en volharding een weg vinden. Dit interview is onderdeel van het magazine. Het magazine is nu gratis te downloaden.

    En hoe is dat in jouw eigen situatie?

    ‘Ikzelf wil wel verhuizen hoor, maar ik doe het niet alhoewel ik voldoende mensen ken in andere wijken. Ik ben bewust op deze plek gaan wonen, omdat mijn kinderen hier in de buurt wonen en mantelzorg kunnen bieden. Ik heb mijn huis 15 jaar geleden direct levensloopbestendig gemaakt. Ik leef beneden, boven heb ik een kookstudio, want koken is mijn passie. Maar vijftien jaar geleden wilde ik niet denken aan een appartement en nu zou ik dat wel wat vinden, eentje met een aardig balkon. Dus je schuift wel op qua wensen.’

    'Mensen denken te weinig na over hun woonsituatie.'
    Marion van Hees

    En hoe zit dat met wonen met zorg? Is daar behoefte aan?

    ‘Van de gereguleerde zorg hoef je het niet te verwachten. Ik kom af en toe bij een 99-jarige alleenstaande man hier in de buurt. Hij wil niet meer alleen thuis wonen. Hij valt vaak de laatste tijd, maar hij is niet dement. Hij heeft al regelmatig 112 gebeld, want hij kon niet bij de alarmknop. Maar dat moet je niet te vaak doen want dan kom je op een ‘zwarte’ lijst. Dat vind ik erg, bijna om te huilen. Hij heeft wel wat neven en nichten, maar die zijn ook niet meer jong. 

    Toen nam ik onlangs iemand van de indicatiecommissie mee en zat hij daar, goed gekleed, koffie gezet. ‘Deze meneer is veel te goed voor het verzorgingshuis’ zeiden ze. Maar dat is zijn attitude!

    Hij woont groot, en kan zo een groot bedrag krijgen voor zijn huis. Geld is het probleem niet, maar er is niemand die tegen hem zegt ‘verkoop dat huis nou, hier of daar kun je naar toe, dat is echt iets voor jou’. En het huis verkopen dat hij al die jaren geleden zelf heeft gebouwd, dat is een heel emotionele beslissing. En waar moet hij dan naar toe? Er zijn te weinig voorzieningen voor zelfstandig wonen met hulp op afstand. Hij zegt: ‘ik wil naar de Koperhorst’, want daar kent hij mensen, maar daar zijn lange wachtlijsten. Dat is echt verdrietig.’

    Hoe kijk je persoonlijk aan tegen ouder worden?

    ‘Ik vind dat je een keuze hebt. Of je gaat afwachten, of je neemt zelf actie. De dood, veel ouderen willen er niet aan denken. Het is een beladen onderwerp. Veel mensen stellen het uit. Voor veel mensen binnen de KBO speelt schuld een rol vanuit het geloof: ‘“als ik dood ga, wordt er afgerekend’”. Dat maakt dat je bepaalde keuzes niet wilt maken. Maar echt oud worden is niet leuk. Steeds meer mensen om je heen zijn er niet meer. Ik heb ook in mijn leven veel verlies meegemaakt, ook toen ik jonger was. Maar je hebt de keuze hoe je ermee omgaat. Je kunt altijd verdrietig blijven of je kunt jezelf bij de oren pakken. Je bent verantwoordelijk voor jezelf. Dat is hoe ik in het leven sta.

    Veel vrouwen geven bijvoorbeeld hun financiën toch nog uit handen als ze samen gaan wonen. Daar maak ik me wel zorgen over. Hier spreekt een dolle mina, maar ik vind dat echt gemakzucht. Als de man overlijdt weten ze niet hoe ze een bankbetaling moeten doen. Maar het is gewoon als het huishoudboekje: inkomsten en uitgaven. En kinderen moeten het niet overnemen van hun ouders, ook dat is gemakzucht. Mijn moeder zei ‘je moet je eigen geld kunnen verdienen’. Wij zijn het land in Europa waar het minste aantal vrouwen werkt!  Dat is toch schokkend.

    Zelf wil ik niet naar een verpleeghuis. Ik wil dat mijzelf en mijn kinderen niet aandoen. Mensen komen niet meer. Eerst komen ze nog regelmatig, dan af en toe en dan steeds minder. Ik heb het zo vaak zien gebeuren. Een vriendin van mij bijvoorbeeld. Toen haar man ging voelde ze zich ook schuldig, want ze kon het niet meer aan. En dan dagelijks naar het verpleeghuis, uit plichtsbesef, want als je niet gaat voel je je schuldig. Zo werkt het. Ik heb geleerd dat alles stroomt. Het is beter om mee te gaan in de stroom dan je je er tegen te verzetten.’ 

    Hét magazine over wonen, zorg en welzijn voor ouderen

    Wonen, zorg en welzijn voor ouderenDit interview is onderdeel van hét magazine over wonen, zorg en welzijn voor ouderen. Wij spraken inspirerende professionals en ouderen. Zij laten zien hoe weerbarstig de praktijk is en hoe zij met visie, durf en volharding een weg vinden. 

    Lees hier de andere interviews terug:

    Wil je verder van gedachten wisselen over jouw uitdagingen over de zorg en huisvesting voor senioren? We praten er met plezier met je over in een eerste kennismaking. Wil je een afspraak inplannen? Neem in dat geval contact met ons op.

    Neem contact op met

    Alle mensen

    Neem contact op met

    Alle mensen