TwynstraGudde_60jaa_wit
Werken bij

    Waar wij aan werken

    Met onze adviseurs, managers en opleiders dragen we bij aan duurzame, maatschappelijke veranderingen. Denk aan de energietransitie en de klimaatdoelen, de toekomst van de landbouw, goed onderwijs, passende zorg, oplossingen voor de krapte op de woningmarkt en hoe we het best van A naar B reizen. De uitdagingen zijn groot, maar onze kracht ligt in daadkracht. We laten transities werken.

    Wie we zijn

    Onze adviseurs en managers hebben uiteenlopende expertises en voelen zich verantwoordelijk voor de uitvoering. Duurzaamheid is een integraal onderdeel van onze werkwijze.

    ‘De Refugee Talent Hub brengt werkgevers en vluchtelingen dichter bij elkaar.’

    Jasper Oudshoorn, Adviseur Zorg

    Recente vacatures

    Slimme en duurzame mobiliteit

    Organisatieadviseur Laadinfrastructuur

    Laadinfrastructuur. Waar mobiliteit, logistiek, bouw en energie samenkomen. Het is dé randvoorwaarde om de transitie te maken naar emissieloos vervoer en bouwen. Met als doel om de uitstoot te beperken en om de klimaatdoelen te halen, en zo de wereld voor de volgende generatie goed achter te laten....

    Solliciteer nu
    Zorg

    (Ervaren) Adviseur en Projectmanager Zorghuisvesting

    Wil je werken binnen een dynamisch team waarbij je zowel contact hebt met de publieke als de private sector? Wil je meebouwen aan de verdere uitbreiding van een snelgroeiend team met oog voor een goede werk-privé balans? En heb je affiniteit met bouwrecht, aanbestedingsrecht, ondernemingsrecht of...

    Solliciteer nu

    Blog Gebiedsprocessen: hype of hoop voor natuur en landschap?

    Hoe kan het dat we, tegen onze eigen intenties in, de zorg voor natuur en landschap verslonzen? Ons vertrouwen in werkend beleid is compleet verdrukt geraakt door zowel de tucht van de markt als door regelzucht. Boeren, burgers en beleidsmakers staan te vaak buitenspel. In gebiedsprocessen komt de menselijk maat terug, maar is dit voldoende? Nescio, oftewel: ‘Ik weet het niet.’ Een betoog.

    Toegevoegd door Michiel Cappendijk op 28 november 2024

    Nescio. Niemand wil de aarde vernietigen en iedereen geniet van een mooi landschap. Maar in ons gedrag laten we iets heel anders zien. Hoe komt het dat we op zich mooie doelen - als zorg voor de natuur en in balans boeren met die natuur - zo, tegen onze eigen wil, verslonzen? Deze doelen worden vaak geïnterpreteerd als ‘Europese verplichtingen’ of ‘ze maken onze gezinsbedrijven kapot’. Wat mij betreft zijn dit hetzelfde type argumenten die beide de legitimiteit van de mooie doelen op het gebied van landschap en natuur onderuithalen, ‘want wij kunnen er immers ook niks aan doen’.

    Tegelijkertijd zijn deze argumenten beide ook waar: er zijn Europese wetten en het boerengezinsbedrijf wordt in zijn bestaan bedreigd. Het gestolde wantrouwen bij Rijk (in Europese wetten) en bij boerengezin (in existentie) is reëel. Hoe dit wantrouwen te herstellen, is een vraag van mythische proporties, waar ik in dit artikel geen antwoord op kan geven, maar het leek mij goed deze wel te adresseren; hoe kunnen wij elkaar in de samenleving opnieuw leren vertrouwen?

    Gebiedsprocessen hype of hoop voor natuur en landschap

    Beleid zonder geloof in succes

    Nescio. De huidige instrumenten van de tucht van de internationale markt enerzijds en de tucht van (Europese) regelgeving anderzijds schieten daarin aantoonbaar tekort. Mijn indruk is dat weinigen daar nog echt geloof in hebben, maar het beleid is daar wel op gebaseerd. Maar juist ook onder beleidsmakers, en dit is een grote interpretatie, is geen heilig geloof dat we ‘er uit gaan komen’ en dat we de mooie doelen op het gebied van natuur en landschap (en voldoende te eten) gaan realiseren. Zonder dit geloof, zonder dit zelfvertrouwen, produceren we vooral fragmentarisch beleid en gebrekkige samenwerking. De financiën tonen dat mooi aan. Uit het niets toverde het kabinet Rutte IV maar liefst 25 miljard euro om de problemen in het landelijk gebied aan te pakken. Dit werd vervolgens uitgedaagd door de gezamenlijke provincies, die meer dan 50 miljard euro nodig dachten te hebben. En tot slot verwacht het kabinet Schoof I dat 5 miljard ook wel genoeg is. De onbeschaamdheid waarin deze bedragen steeds publiek worden gemaakt, toont het fragmentarische werken aan een niet ‘op elkaar gericht zijn’ en dus het gebrek aan onderling vertrouwen. Dit terwijl ik ook ervaar dat iedereen, ‘boeren, burgers, en buitenlui’, die mooie doelen over natuur en landschap ten diepste onderschrijven.

    Herbouwen van vertrouwen is de kern van een gebiedsproces

    Nescio. Is dan iedereen onkundig of gooit iedereen er met de pet naar? Integendeel, het idee dat vertrouwen belangrijk is en dat het hieraan ontbreekt ervaart men wel. Vooral als we ons niet in de abstracte wereld van beleid en regelgeving begeven, of in de wereld van internationale marktmachten. En dat zijn de plekken waar mensen van vlees en bloed elkaars zorgen en wensen kunnen delen en kunnen zien wat een gesprek met iemand ten positieve of negatieve doet. Het herbouwen van onderling vertrouwen is daarom mijns inziens de kern van een gebiedsproces. Het investeren in gebiedsprocessen is daarom de moeite waard, hoewel ik ernstig betwijfel of dit voldoende weerstand biedt tegen de tucht van wet en markt. Daarom start ik elke alinea met Nescio, dat ‘Ik weet het niet’ betekent. En uiteraard is het een knipoog naar het bekendste personage van de schrijver Nescio, genaamd Japie, ook wel ‘de uitvreter’ genoemd. De uitvreter is een aardig en innemend persoon die maar wat aanrommelt. Zijn wij, ‘boeren, burgers en buitenlui’, niet allemaal uitvreters?

    Conservatieve aanpak vs. progressieve aanpak

    Nescio. Ene meneer Hobbes dacht van wel. In zijn wereldberoemde boek Leviathan pleit hij voor een sterke macht die al die uitvreters bij de les moet houden. Zijn boek staat aan de basis van progressieve partijen die een sterke staat voorstaan. Het beleid van Rutte IV inzake het landelijk gebied gaat er vanuit dat die sterke staat nodig is om in balans te komen met de natuur. Het kabinet Schoof I ziet het anders en baseert haar denken meer op Adam Smith. Deze vond ook dat we allemaal maar uitvreters waren, maar dacht juist dat de inventiviteit van al die afzonderlijke uitvreters de oplossing biedt. Niet de sterke hand van de staat, maar de onzichtbare hand van de markt lost volgens Smith de problemen op. Smith staat aan de basis van conservatieve en marktgerichte partijen.

    Hier komt overigens nog een opvallende, politieke paradox naar boven. Progressieve partijen hebben in de regel een heel conservatief beeld over landbouw en natuur. Centraal staat behoud van de natuur en, met de kennis van vroeger, heruitvinden van de kringlooplandbouw. Conservatieve partijen hebben juist een heel progressief beeld over landbouw en natuur, waarin ze met vernieuwing, ook wel innovatie, alle negatieve gevolgen van de landbouweconomie oplossen en de natuur naar hun hand zetten.

    Gebiedsprocessen: hype of hoop voor natuur en landschap?

    Persoonlijk denk ik dat Rutte IV de lat te hoog heeft gelegd en dat het kabinet Schoof I de lat te laag legt. Per saldo bereik je evenveel, namelijk weinig. Gebiedsprocessen hebben in beide kabinetten echter grote waarde, juist omdat het bouwen aan vertrouwen zo belangrijk is en in een gebiedsproces de menselijke maat aanwezig blijft. Vanuit een gebiedsproces is het mogelijk om kleine instituties op te zetten, zoals een coöperatie of een publiek ontwikkelbedrijf, een ‘Leviathan’ op gebiedsniveau. Als het regionale partijen uit de markt, overheid en samenleving lukt om iets dergelijks op te zetten, kan je het met vertrouwen gaan uitvoeren. Of dat voldoende is om de mooie doelen op het gebied van natuur en landschap te realiseren? Nescio.

     

    Het originele artikel is gepubliceerd op Stedebouw & Architectuur: Gebiedsprocessen: bouwen aan of met vertrouwen?

    Neem contact op met

    Alle mensen

    Neem contact op met

    Alle mensen